Τζορτζ Ραφτ
| Τζορτζ Ραφτ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | George Raft (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 26 Σεπτεμβρίου 1901 Νέα Υόρκη |
| Θάνατος | 24 Νοεμβρίου 1980 (79 ετών) |
| Αιτία θανάτου | Λευχαιμία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Χόλιγουντ Χιλς |
| Εθνικότητα |  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Σπουδές | Λύκειο Στούιβεσαντ |
| Ιδιότητα | ηθοποιός[1], ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης[2], ηθοποιός θεάτρου[3] και χορευτής[4] |
| Είδος τέχνης | Γκανγκστερική ταινία |
| Βραβεύσεις | Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζορτζ Ραφτ (αγγλικά: George Raft), (26 Σεπτεμβρίου 1901 - 24 Νοεμβρίου 1980) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και χορευτής, γνωστός για τους ρόλους του ως γκάνγκστερ σε ταινίες του οργανωμένου εγκλήματος της δεκαετίας του 1930 και του 1940. Οι πιο γνωστές του συμμετοχές σε ταινίες είναι στην κωμωδία του Μπίλι Γουάιλντερ Μερικοί το προτιμούν καυτό (1959), τη θρυλική πρώτη ταινία Σκάρφεϊς (1932), Κάθε πρωί πεθαίνω (1939), καθώς και στο Μπολερό (1934, μία από τις λίγες ταινίες της εποχής στις οποίες δεν έπαιζε τον γκάνγκστερ).
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ραφτ γεννήθηκε στο δήμο του Κλίντον της Νέας Υόρκης, γνωστό ως Hell's Kitchen[6]. Ο πατέρας του, Κόνραντ Ρανφτ, γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη από μια οικογένεια Εβραίων μεταναστών από τη Γερμανία. Η μητέρα του, η Εύα Ρανφτ, ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Γερμανία. Παντρεύτηκαν στις 17 Νοεμβρίου 1895 στο Μανχάταν και στις 18 Απριλίου 1896 γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, η Εύα, γνωστή ως Κέιτι. Ο Τζορτζ μιλούσε άπταιστα τη γερμανική γλώσσα, την οποία είχε μάθει από τους γονείς του. Στην παιδική του ηλικία ήταν φίλος του διάσημου γκάνγκστερ Όουνεϊ Μάντεν, γνωστός με το παρατσούκλι «Ο Φονιάς». Ο Ραφτ παραδέχτηκε αργότερα ότι κατάφερε τελικά να μην μπλεχτεί σε μια εγκληματική ζωή[7].
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καριέρα χορευτή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε νεαρή ηλικία και έχοντας την ικανότητα για χορό, κατάφερε να βρει δουλειά ως χορευτής στα νυχτερινά κέντρα της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα, εργάστηκε στο περίφημο 300 Club στην 54η οδό στο Μανχάταν, το οποίο ανήκε στη διάσημη ηθοποιό και επιχειρηματία Μαίρη Λουίζ Σεσίλια, κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσα από αυτή τη δουλειά, ο Τζορτζ κέρδισε την προσοχή κάποιων θεατρικών παραγωγών και κατάφερε να βρει δουλειές στα θέατρα του Μπρόντγουεϊ. Ο Ραφτ έφτιαξε αργότερα μια ημιαυτοβιογραφική ταινία που ονομάζεται Μπρόντγουεϊ (1942) και αναφέρεται σε αυτήν την περίοδο της ζωής του στην οποία υποδύθηκε τον εαυτό του. Στην αρχή, εργάστηκε επίσης για λίγο και στο Λονδίνο. Ο Φρεντ Αστέρ στην αυτοβιογραφία του Steps in Time (1959), χαρακτήρισε τον Τζορτζ Ραφτ ως έναν χορευτή αστραπή που θα μπορούσε να κάνει «το γρηγορότερο τσάρλεστον που έχω δει ποτέ»[8].
Καριέρα ηθοποιού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1929, ο Ραφτ μετακόμισε στο Χόλυγουντ. Στην αρχή, πήρε μικρούς ρόλους και το όνομά του δεν αναφερόταν καν στους τίτλους των ταινιών. Το 1932, έπαιξε μικρό ρόλο στην ταινία Ένας μοντέρνος ιππότης (Taxi!) με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Κάγκνεϊ και την Λορέτα Γιανγκ. Ο Ραφτ έπαιξε τον αντίπαλο του Τζέιμς Κάγκνεϊ σε έναν διαγωνισμό χορού. Την ίδια χρονιά πήρε ρόλο στην ταινία Σκάρφεϊς, η οποία για πολλά χρόνια αποτέλεσε πρότυπο για τους δημιουργούς άλλων γκανγκστερικών ταινιών και ξεκίνησε την καριέρα του ως «επαγγελματίας γκάνγκστερ του Χόλιγουντ». Ο Ραφτ υποδύθηκε τον νεαρό γκάνγκστερ Τζίνο Ρινάλντο, πετώντας συνεχώς μια δεκάρα στον αέρα. Αυτό το κόλπο το δανείστηκαν αργότερα και άλλες δεκάδες γκανγκστερικές ταινίες. Στη δεκαετία του 1930, ο Ραφτ ήταν ένας από τους τρεις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς που υποδυόταν έναν γκάνγκστερ μαζί με τον Τζέιμς Κάγκνεϊ και τον Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον, πολύ πιο μπροστά από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ σε φήμη και επιρροή για μια δεκαετία.
Πτώση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η άνοδος της καριέρας του Ραφτ διήρκησε μέχρι το 1941. Τη δεκαετία του 1940, η καριέρα του άρχισε να σημειώνει πτώση η οποία σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην ταχεία άνοδο του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο οποίος, έχοντας παίξει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες Ο δραπέτης της Σιέρα και Το γεράκι της Μάλτας, απροσδόκητα μετατράπηκε σε ένα από τα μεγάλα αστέρια του Χόλυγουντ. Είναι ενδιαφέρον ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος στον Δραπέτη της Σιέρα προσφέρθηκε αρχικά στον Ραφτ, αλλά αυτός προτίμησε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία Η γυναίκα της ταβέρνας (Manpower). Ο Ραφτ αργότερα είπε ότι του είχε προσφερθεί να υποδυθεί τον Ρικ Μπλαίην στην Καζαμπλάνκα, αλλά αυτός αρνήθηκε, ωστόσο δεν υπάρχει καμία απόδειξη αυτού του γεγονότος[9].
Μετά την κυκλοφορία του κατασκοπευτικού θρίλερ Στον ίλιγγο του κινδύνου (Background to Danger, 1943), που γυρίστηκε σε μια προσπάθεια να εξαργυρώσει την μεγάλη επιτυχία της Καζαμπλάνκα, ο Ραφτ ζήτησε τη λήξη της σύμβασής του με το στούντιο της Warner Bros. Ο Τζακ Γουόρνερ ήταν έτοιμος να πληρώσει στον Ραφτ 10.000 δολάρια για να λύσει το συμβόλαιο του, αλλά ο ηθοποιός είτε παρερμήνευσε τις προθέσεις του παραγωγού είτε προσπάθησε να απελευθερωθεί από το στούντιο έδωσε ο ίδιος στον Γουόρνερ μια επιταγή με αυτό το ποσό. Ο Ραφτ θεωρούνταν από πολλούς αναλφάβητος.
Στη δεκαετία του 1940-1950, ο Ραφτ συνέχισε να παίζει σε ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού, αλλά δεν μπόρεσε να επαναλάβει την προηγούμενη επιτυχία του. Οι περισσότερες συμμετοχές του δεν είχαν μεγάλη επιτυχία στο box office, οπότε έγινε όλο και πιο δύσκολο για τον ηθοποιό να πάρει έναν καλό ρόλο σε μια ταινία υψηλής ποιότητας.
Με τον καιρό, αρχίζει να πρωταγωνιστεί σε τηλεοπτικές σειρές και σε μικρούς ρόλους σε ταινίες. Ακόμη και η επιτυχία των ταινιών Only Jazz in Jazz (1959) και Η Συμμορία των Δέκα (1960), δεν μπόρεσε να διορθώσει την κατάσταση. Το 1967, έκανε μια έκτακτη εμφάνιση στην ταινία Καζίνο Ρουάγιαλ της κινηματογραφικής σειράς του Τζέιμς Μποντ. Ο Ραφτ αργότερα έπαιξε ρόλους του στο Sextet (1978), όπου επανενώθηκε με την Μέι Γουέστ και στην κωμωδία The Man with Bogart's Face (1980).
Ο Τζορτζ Ραφτ έχει δύο αστέρια στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ, για τη συμβολή του στην κινηματογραφική βιομηχανία (6159 Hollywood Blvd) και για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της τηλεόρασης (1.500 Vine Street).
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1923, ακόμη πριν μετακομίσει στο Χόλυγουντ, ο Ράφτ παντρεύτηκε τη Γκρέις Μαλρόνι, η οποία ήταν αρκετά χρόνια μεγαλύτερη από αυτόν. Ο γάμος διαλύθηκε σύντομα, αλλά η Μαλρόνι, ως ευσεβής καθολική, αρνήθηκε να δώσει στον Ραφτ διαζύγιο. Έμειναν παντρεμένοι, έστω και επίσημα, μέχρι το θάνατο της Γκρέις το 1970. Στο Χόλιγουντ, ο Ραφτ έκανε σχέσεις με τις Μπέτι Κέιμπλ, Μαρλέν Ντίτριχ και την Μέι Γουέστ. Η μακροχρόνια σχέση του Ραφτ με την Νόρμα Σίρερ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε γάμο. Ο ίδιος ο Ραφτ είχε δήλωσε δημόσια ότι ήταν έτοιμος να την παντρευτεί, αλλά η άρνηση της Μαλρόνι να του δώσει διαζύγιο οδήγησε τελικά στον τερματισμό της σχέσης με την Σίρερ[10].
Σχέσεις με την Μαφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία "Ο Σημαδεμένος" όχι μόνο ξεκίνησε την καριέρα του Ραφτ ως "επαγγελματίας γκάνγκστερ του Χόλιγουντ", αλλά δημιούργησε επίσης τον μύθο ότι ο ηθοποιός κατάφερε να απεικονίσει τον γκάνγκστερ τόσο πειστικά, αφού ο ίδιος ήταν γκάνγκστερ πριν παίξει σε ταινίες. Στην πραγματικότητα, ο Ραφτ δεν ήταν ποτέ μέλος καμίας συμμορίας, αλλά από την παιδική του ηλικία υπήρξε φίλος με έναν από τους πιο σημαντικούς γκάνγκστερ στη Νέα Υόρκη, τον Όουνεϊ Μάντεν, χάρη στον οποίο γνώρισε μια σειρά από άλλες μορφές του οργανωμένου εγκλήματος, συμπεριλαμβανομένου του Μπάγκσυ Σίγκελ, ενός φίλου ενός από τους οι ηγέτες της αμερικανικής μαφίας Μέγερ Λάνσκι. Ήταν επίσης φίλος του Ίνοκ Τζόνσον.
Υπάρχει μια γνωστή υπόθεση όταν οι γνωριμίες του Ραφτ με τη μαφία βοήθησαν να σώσει τον ηθοποιό Γκάρι Κούπερ, ο οποίος κατάφερε να κάνει μια σχέση με την ερωμένη του Μπάγκσι Σίγκελ. Ο Όρσον Γουέλς είπε στον Πίτερ Μπογκντάνοβιτς στο βιβλίο "This Is Orson Welles" ότι ο Ραφτ ήταν ένα είδωλο και πρότυπο για πολλούς πραγματικούς γκάνγκστερ.
Το 1942, όταν ο Τζέιμς Κάγκνεϊ έγινε πρόεδρος του Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών συμμετείχε ενεργά στον αγώνα του σωματείου ενάντια στη μαφία που αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προκάλεσει την αντίδραση της. Μια μέρα ένα άγνωστο άτομο εππικοινώνησε με τη γυναίκα του Κάγκνεϊ και της είπε ότι ο σύζυγός της σύντομα θα ήταν ήταν νεκρός[11]. Ο ίδιος ο ηθοποιός ισχυρίστηκε ότι έχοντας αποτύχει να τον εκφοβίσουν, η μαφία έστειλε ένα εκτελεστή για να τον σκοτώσει. Μόλις έμαθε για την επικείμενη δολοφονία, ο Τζορτζ Ραφτ φέρεται να έκανε ένα τηλεφώνημα όπου και έλαβε την ακύρωση της απόφασης για την δολοφονία του Κάγκνεϊ[11][12].
Το 1967, στον Ραφτ δεν του επετράπει η είσοδος στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω των δεσμών με τον υπόκοσμο, αφού διαπιστώθηκε ότι είχε συμμετάσχει στη δημιουργία του καζίνο London Colony Sports Club, του οποίου οι πραγματικοί ιδιοκτήτες, σύμφωνα με την αστυνομία, ήταν ο Μάγερ Λάνσκι και το αφεντικό της μαφίας στην Φιλαδέλφεια Άντζελο Μπρούνο[13].
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τζορτζ Ραφτ πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1980 από λευχαιμία σε ηλικία 79 ετών στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Η φίλη του Μέι Γουέστ είχε πεθάνει δύο ημέρες νωρίτερα και τα σώματά τους ήταν το ένα δίπλα στο άλλο στο διάδρομο του ίδιου νεκροτομείου ταυτόχρονα. Ο Ραφτ θάφτηκε στο Κοιμητήριο Forest Lawn στο Χόλιγουντ Χιλς του Λος Άντζελες.
Ενδεικτική Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Ταινία | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1929 | Η Βασιλίσσα των Νάιτ Κλαμπ | Τζινόλα |
| 1931 | Γρήγορα Εκατομμύρια | Τζίμι |
| 1932 | Ταξί! | Γουίλιαμ |
| 1932 | Σκάρφεϊς[14] | Γκουίντο Ρινάλντο |
| 1935 | Ρούμπα | Τζο Μάρτιν |
| 1937 | Ψυχές στη Θάλασσα | Πόουντα |
| 1939 | Η Κυρία από το Κεντάκι | Μάρτυ Μπλακ |
| 1940 | Η Φόνισσα | Τζο Φαμπρίνι |
| 1945 | Τζόνι Έιντζελ | Τζόνι |
| 1949 | Ένα Επικίνδυνο Επάγγελμα | Βινς Κέιν |
| 1949 | Αμαρτωλές παγίδες | Τζόνι Αλέγκρο |
| 1952 | Οι Τοκογλύφοι | Τζο Γκάργκεν |
| 1953 | Ο Άνθρωπος από το Καΐρο | Μάικ Κανέλλι |
| 1954 | Μαύρη Χήρα | Ντετέκτιβ Μπρους |
| 1960 | Η Συμμορία των Δέκα | Τζακ Στρέιντζερ |
| 1966 | Ριφιφί στο Παρίσι | Τσαρλς Μπινάτζιο |
| 1967 | Καζίνο Ρουάγιαλ | Τζορτζ Ραφτ |
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Jim Beaver. George Raft. Films in Review, April, 1978.
- Brad Lewis. Hollywood’s Celebrity Gangster. The Incredible Life and Times of Mickey Cohen. Enigma Books: New York, 2007. ISBN 978-1-929631-65-0.
- James Robert Parish. The George Raft File: The Unauthorized Biography. New York: Drake Publishers, 1973. ISBN 0-87749-520-3.
- Stone Wallace. George Raft-The Man Who Would Be Bogart. Albany: BearManor Media, 2008. ISBN 1-59393-123-9.
- Lewis Yablonsky. George Raft. New York: McGraw-Hill Book Co., 1974. ISBN 0-07-072235-8.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ United States Census 1910; Census Place: Manhattan Ward 12, New York, New York; Roll: T624_1025; Page: 19A; Enumeration District: 0668; Image: 1107; FHL Number: 1375038
- ↑ Jim Beaver. George Raft. Films in Review, April, 1978(Αγγλικά)
- ↑ Fred Astaire. Steps in Time. ISBN 0-06-156756-6
- ↑ Rudy Behlmer. Inside Warner Bros. (1913—1951), ISBN 0-671-63135-7
- ↑ Stone Wallace. George Raft: The Man Who Would Be Bogart. ISBN 1-59393-204-9
- ↑ 11,0 11,1 Doug Warren & James Cagney. Cagney: The Authorized Biography. New York: St. Martin’s Press. p. 166. 1986. ISBN ISBN 0-312-90207-7
- ↑ James Cagney. Cagney by Cagney. Doubleday. 2005. ISBN 0-385-52026-3
- ↑ «Hansard, the Official Report of debates in Parliament. Mr. George Raft». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Scareface (1932)». Turner Classic Movies. Atlanta: Turner Broadcasting System (Time Warner). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Τζορτζ Ραφτ στην IMDb (Αγγλικά)
